నా అనుంగు సోదరా అరుదయిన అప్తుడా
మాధుర్య మూర్తి మరిలి పోయావా
మొన్నటి పొద్దుల మీసం మొలిచిన వయసు
ఓ ఆకులో తిన్నాం ఓ చాపలో నిదురించాం
ఆ జ్ఞాపకాల కన్నీరే నిండుతోంది హృదయంలో
మన కనులే వీరు కన్నా కల ఒక్కటే
మన మనసులే వేరు వేరు అంతరంగం ఒక్కటే
మన కోటలు వేరు వేరు మన గమ్యం ఒక్కటే
ఎదురయి ముందుండాలని మహా ముచట పడ్డవే
చావులో నాకే ముందంటి చరిత్ర వ్య్నవో
నాకు విజయ మాల వేసిన ఆ కరమేక్కడ
నా వేడి కన్నీళ్ళు తుడిచిన ఆ వెళ్ళు ఎక్కడ
కొత్త వేణువు స్వరంలా వినిపించే కోయిల గొంతు ఎక్కడ
ముద్ద్దునా పదును మాటలను పలికిన పెదవులు ఎక్కడ
నన్ను ఆ నాడు ఎత్తిమోసిన ఆ ఎగు భుజాలు ఎక్కడ
అయ్యోఒ నాకిక కనపడవా మిత్రమా
నువ్వు గింజంత కూడా ఇపుడు ద్వేషమేలేదు
మొలకంత కూడా ఇప్పుడు పగేలేదు
మనసు పవిత్రం అవ్వడానికి మార్గం మరణమొక్కతేనా
నీతోటి ఒక్కమాట చెపాలి అనుకున్నాను వీలు కాలేదు
అలిసి ఉన్న నేన్ను చూసీ ఎలా ఉన్నవని అడగాలనుకున్నాను వీలుకాలేదు
ఇవాళ పువ్వులాంటి నీ మొహానికి ముద్దు పెట్టాలనుకున్నాను వీలుకాలేదు
ముంచుకోచే కన్నెలు మూతపెత్తలనుకున్నాను వీలుకాలేదు
పాయిరా మిత్రమా పోయిరా
నీ పకనే నాకూ ఒక్క పడక వేసి ఉంచు
ఏనాడో ఒకనాడు నీ చోటికే వస్తా
ఇంకో మహోదయం నాకోసం వస్తే
కాలం అధికారాన్ని నా చేతికి అందిస్తే
నీ లక్ష్యం నా లక్ష్యం నేరవేర్చెద నేస్తం
నింగికి ఎగసిన నీకు ఇదే నా వాగ్దానం
No comments:
Post a Comment